شناخت بادگیرهای میکروفون

علم صدای باد

صدای باد می‌تواند برای هرکسی که در فضای باز، صدا ضبط می‌کند یک کابوس باشد. این نویز در تراک صوتی ویدیوی شما بیشتر شبیه صدای باس[1] سنگین، غرش پایین و بم، یا «کوبش» است. این معمولاً در محدوده زیر 500 هرتز طیف فرکانس اتفاق می‌افتد. ازآنجایی‌که فرکانس صدای انسان معمولاً بین 85 هرتز تا 265 هرتز قرار دارد، دیالوگ می‌تواند مستقیماً تحت تأثیر نویز باد قرار گیرد و می‌تواند آن را کاملاً نامفهوم و غیرقابل استفاده کند.

چیزی که یک اپراتور صدا یا دوربین می‌خواهد نوعی تضعیف نویز (کاهش نویز) است. صدای باد و کاهش آن معمولاً برحسب دسی‌بل اندازه‌گیری می‌شود. این تضعیف صدا را می‌توان با نوعی مانع متخلخل[2] (اسفنجی) و/یا نازک[3] (فوم، توری پلاستیکی، پارچه یا خز مصنوعی[4] در ترکیب‌های مختلف) برای ایجاد به‌اصطلاح یک «محفظه» با کپسول میکروفون معلق و محافظت‌شده در وسط، به دست آورد. این مواد بیشتر آنچه را که امروزه برای محافظت از صدای شما در برابر نیروهای طبیعت، در دسترس هستند، تشکیل می‌دهند.

هر زمان که تغییر فشار رخ دهد، هوا از یک منطقه پرفشار به یک منطقه کم‌فشار منتقل می‌شود. در یک محیط داخلی و فضای بسته، تغییرات کوچک فشار هوا، مانند یک جریان جزئی از باز کردن/بستن درب، یا هوای متحرک سیستم گرمایش/سرمایش و غیره، رایج‌ترین اتفاقات هستند. حتی حرکت سریع دسته بوم با میکروفون متصل به آن می‌تواند اثر مشابهی ایجاد کند.

ضبط صدای حرفه‌ای در فضای بسته و داخل ساختمان، بسیار کمتر از فضای باز چالش‌برانگیز است. در فضای باز، تغییر فشار می‌تواند ماهیت بسیار شدیدتری داشته باشد، درنتیجه باد بسیار شدیدتری ایجاد می‌کند. مؤثرترین محافظ باد میکروفون ابتدا باید باد را پخش[5] کند و فشار هوا را در نزدیکی کپسول میکروفون عادی کند و اساساً اختلالات هوا در اطراف میکروفون را از بین ببرد. با یک لوله میکروفون بدون پوشش، هوا می‌تواند به‌راحتی روی قاب بیرونی میکروفون جریان یابد و باعث ایجاد اختلال در مجاورت کپسول میکروفون شود؛ اما افزودن مانع محافظ بادگیر، باد را در اطراف کپسول میکروفون پخش می‌کند و هوا را وادار می‌کند به بیرون و اطراف فوم حرکت کند، درحالی‌که همچنان اجازه نفوذ امواج صوتی به مواد را می‌دهد.

محصولات مختلف حفاظت از باد، دارای خواص صوتی متفاوتی با شفافیت‌های صوتی[6] متفاوت هستند. شفافیت آکوستیک هر پوشش بادگیر، بسته به مواد و جنس، تأثیر کمتر یا بیشتر بر صدا خواهد داشت. یک ماده کمتر متخلخل ساخته‌شده از پارچه ضخیم‌تر و متراکم‌تر، تضعیف[7] صدا را در فرکانس‌های بالاتر نشان می‌دهد. پارچه بیشتر متخلخل و کم‌تر متراکم، تأثیر کمتری بر فرکانس‌های بالا خواهد داشت (بنابراین شفاف‌تر)، اما در برابر نویز ایجادشده توسط باد آسیب‌پذیرتر خواهد بود.

همیشه بین شفافیت آکوستیک و قابلیت انسداد باد روکش بادگیر، تعادل و موازنه وجود دارد. هرچه «محفظه» هوای راکد[8] ایجادشده در اطراف کپسول میکروفون بزرگ‌تر باشد، بهتر است. اساساً، هر چه مواد محافظ در اطراف میکروفون بیشتر باشد، ممکن است تنظیمات بیشتری برای رسیدن به صدای موردنظر انجام شود.

[1] bass
[2] porous
[3] wispy
[4] faux-fur
[5] diffuse
[6] acoustic transparency
[7] attenuation
[8] dead-air

چه کسی بادگیر میکروفون را اختراع کرد؟

همه ما بادگیرهای زیبا، رنگارنگ یا خزدار میکروفون در گزارش‌های تلویزیونی و مجموعه فیلم‌ها را می‌شناسیم؛ اما چرا آن‌ها وجود دارند؟ چگونه اختراع شدند؟ و نکته برجسته در بادگیرهای مجموعه نگاره‌گر چیست؟ در ادامه به همه این‌ها پاسخ خواهیم داد.

اگر می‌خواهید صدا را در فضای باز ضبط کنید، صدای باد و جریان هوا بزرگ‌ترین مشکل هستند. صدای باد، صدای غرش خفیف و صدای بم سنگینی روی نوار صدا[1] ایجاد می‌کند که حذف آن در ویرایش صوتی بعدی تقریباً غیرممکن است. صدای مزاحم و مخل باد معمولاً در محدوده زیر 500 هرتز طیف فرکانس اتفاق می‌افتد.

این بدان معنی است که می‌تواند به فرکانس‌های 85 هرتز – 265 هرتز که معمولاً صدای انسان روی آن قرار دارد آسیب برساند. این باعث می‌شود دیالوگ‌ها کاملاً غیر قابل‌استفاده و نامفهوم شوند. برای جلوگیری از تخریب صداهای ضبط‌شده توسط نویز باد، توصیه می‌شود از بادگیر برای محافظت از ضبط‌ها استفاده کنید تا از تداخل باد جلوگیری شود.

این امر با استفاده از بادگیر پلاستیکی، فومی، خزدار، توری یا پارچه‌ای حاصل می‌شود. بادگیر، یک محفظه[2] در اطراف میکروفون ایجاد می‌کند که از آن در برابر همه نویزهای مزاحم و ناخواسته محافظت می‌کند. بادگیرها دارای شفافیت‌های صوتی[3] متفاوتی هستند و بسته به متریال، تأثیر کمتر یا بیشتری بر صدا خواهند داشت.

تاریخچه سیگنال‌های صوتی، میکروفون و بادگیر آن‌ها

تاریخچه میکروفون ارتباط نزدیکی با اختراع تلفن دارد. همه‌چیز با مهندس ایتالیایی آنتونیو میوچی[4] شروع شد که تلفنی را بر اساس مبدل الکترومغناطیسی که در سال 1860 اختراع کرد ساخت. بااین‌حال حق ثبت اختراع به او اعطا نشد. معلم ناشنوایان اسکاتلندی، الکساندر گراهام بل[5] در آزمایشگاهی که اختراع میوچی در آن نگهداری می‌شد کار می‌کرد و در 14 فوریه 1876 یک حق ثبت اختراع برای دستگاه فنی مشابهی به ثبت رساند.

فیلیپ ریس[6] در تکامل چیزی که «تلفن» نامید، اولین کسی بود که یک میکروفون تماسی[7] (چسبان) ساخت که به‌عنوان بخشی از نمونه اولیه تلفن خود در سال 1861 به طور عمومی ارائه کرد. بر اساس مدل یک پشت‌گوشی[8]، مخترع آلمانی تشخیص داد که به‌جای پرده گوش می‌توان از قیف صوتی پوشیده شده با غشاء استفاده کرد. این قیف صوتی سپس به یک جعبه محافظ[9] منتهی شد.

او غشاء را به یک کنتاکت پلاتین[10] مجهز کرد که در حالت سکون به‌سختی کنتاکت دیگری را که به محفظه متصل شده بود لمس می‌کرد. جریان مستقیم از طریق این کنتاکت و یک مقاومت[11] خارجی انجام می‌شد. اگر اکنون فشار مبادله صدا روی غشا وجود داشت، به لرزه درمی‌آمد و باعث می‌شد که کنتاکت‌ها بسته به سیر امواج صوتی کم‌وبیش به هم فشرده شوند.

با این اقدامات آزمایشی، «ریس» میکروفون تماسی را اختراع کرد که بر اساس اصل آن، میکروفون کربنی بعدها توسعه یافت و در روزهای اولیه رادیو برای ضبط استفاده شد.

«گئورگ نئومان»[12]، همکار «ریس»، میکروفون کربنی را در سال 1923 توسعه داد که کیفیت صدا را به‌ویژه در فرکانس‌های پایین بسیار بهبود بخشید. بااین‌حال، او با توسعه میکروفون خازنی[13] با فرکانس پایین (LF) به دستاورد بزرگی دست‌یافت. این اصل مبدل[14] ازنظر کیفیت بسیار برتر از فناوری ضبط صدا در آن زمان بود و هنوز هم استاندارد میکروفون‌های باکیفیت امروزی است.

در سال 1928، «گئورگ نئومان» شرکتی به نام «گئورک نئومان و شرکا»[15] را در برلین تأسیس کرد تا میکروفون خازنی خود را به بازار عرضه کند که امروزه هنوز هم یکی از تولیدکنندگان پیشرو میکروفون است. در تلاش برای بهبود ضبط صدا، اولین بادگیرها ساخته و طراحی شدند.

اولین مدل سریال کاربردی، Neumann CMV3، همچنین به‌عنوان «بطری نئومان»[16] شناخته می‌شود که در بسیاری از فیلم‌های ضبط‌شده معاصر دیده می‌شود.

یک CMV3 که برای مصاحبه استفاده می‌شود

اولین میکروفون با ویژگی‌های جهت‌دار قابل تعویض الکتریکی، Neumann U47 در سال 1949 نیز افسانه‌ای است و هنوز هم یکی از پرطرفدارترین و گران‌ترین میکروفون‌های امروزی است: یک U47 کاربردی و به‌خوبی حفظ‌شده با قیمت حدود 5000 یورو معامله می‌شود.

در ابتدا، بازیگران صحنه و هنرمندان کاباره که اکنون در رادیو ظاهر شدند، میکروفون را آزاردهنده دیدند. صحبت کردن با میکروفون به‌جای مخاطبان غیرعادی بود. بااین‌حال تا اواخر دهه 1920، میکروفون‌ها به اندازه کافی حساس بودند که دیگر نیازی به فریاد زدن به آن‌ها نبود.

در سال 1962، «گرهارد اِم. سِسلر»[17] و «جیمز ادوارد ماسئو وِست»[18]، میکروفون الکترتی[19] را اختراع کردند، یک نوع میکروفون خازنی که در حال حاضر رایج‌ترین نوع میکروفون با 90 درصد سهم بازار است. «گرهارد اِم. سِسلر» و «دیتمار هوم»[20] نیز میکروفون سیلیکونی را در دهه 1980 اختراع کردند.

[1] audio tape
[2] chamber
[3] acoustic transparencies
[4] Antonio Meucci
[5] Alexander Graham Bell
[6] Philipp Reis
[7] contact microphone
[8] earpiece
[9] housing box
[10] platinum contact
[11] resistor
[12] Georg Neumann
[13] capacitor microphone
[14] transducer
[15] Georg Neumann & Co KG
[16] Neumann bottle
[17] Gerhard M. Sessler
[18] James Edward Maceo West
[19] electret microphone
[20] Dietmar Hohm

انواع محافظ میکروفون در برابر باد

 بادگیرهای میکروفون معمولاً کل میکروفون را می‌پوشانند، اما 3 نوع اصلی حفاظت در برابر باد برای میکروفون‌ها وجود دارد:

• بادگیرهای فومی[1]
• کیسه بادی[2] / ویندجَمر[3]
• بسکت[4] / بلیمپ[5]

این محصولات برای کمک به جلوگیری از خراب شدن صدای مهم شما به‌واسطه صدای باد، موردنیاز هستند. حتی در محیط‌های سخت یا آب‌وهوای نامناسب، همچنان باید فیلم‌برداری شود و محافظت در برابر باد برای میکروفون شما بهترین راه برای مبارزه با صدای نامفهوم است. اگر صدا بد باشد، هر تصویر باکیفیتی که با بهترین دوربین‌های موجود در بازار گرفته شود، تقریباً غیرقابل‌تماشا خواهد بود.

بادگیرهای فومی[6]

بادگیرهایی نیز وجود دارند که به‌صورت روکش فومی درمی‌آیند. معمولاً از پلی اورتان[7] ساخته می‌شود، تراکم[8] بادگیرهای فومی کارایی آن را در مسدود کردن باد تعیین می‌کند.

اکثر فیلم‌برداران/صدابرداران مبتدی می‌دانند که بسیاری از میکروفون‌ها با یک بادگیر فومی معمولی عرضه می‌شوند، اما ممکن است ندانند که چه زمانی از آن استفاده کنند یا نکنند، یا چه زمانی تنظیمات خود را برای محافظت بهتر از صدای خود ارتقا دهند.

بادگیرهای ساده و فومی برای استفاده در فضای بسته و داخل ساختمان، مناسب هستند، زیرا حرکت هوا در داخل ساختمان، معمولاً کمتر از یک متر در ثانیه است. معمولاً این نوع بادگیرهای فومی، یک ماده فومی حفره‌باز[9] مانند پلی اورتان[10] هستند.

ویندجَمرها

ویندجَمر[11]ها بادگیرهای ترکیبی از فوم/خز مصنوعی هستند. یک ماده «خز» مصنوعی به قسمت بیرونی بادگیر فومی پلی اورتان متصل شده است تا حرکت هوا را در اطراف کپسول میکروفون بهتر پخش کند. یک ماده خز بلندتر – معمولاً به طول 1.5 اینچ یا بیشتر – مطلوب است، زیرا اصطکاک[12] هوای کمتری را در نزدیکی کپسول میکروفون ایجاد می‌کند و به هوا اجازه می‌دهد در آن حرکت کند. این روش، معمولاً نزدیک به 25 دسی‌بل تضعیف نویز باد را با وزش بادهایی تا شش متر در ثانیه فراهم می‌کند. گاهی اوقات، یک ویندجَمر، طوری طراحی می‌شود که مستقیماً روی بادگیر فومی موجود در میکروفون بلغزد و جابه‌جا شود.

بسکت‌ها/بلیمپ‌ها

بلیمپ[13]‌ها اساساً مواد مشبک[14] پلاستیکی با یک لایه نازک فومی در داخل شبکه هستند که مانند یک قرص، کل میکروفون را می‌پوشاند اما یک محفظه هوای روباز[15] بین آن و میکروفون ایجاد می‌کند. این‌ها محیطی بسیار بزرگ‌تر از بادگیر فومی معمولی یا ویندجَمر دارند. آن‌ها معمولاً به شکل «قرص»[16] هستند، اما اندازه آن‌ها بسیار بزرگ‌تر است؛ بنابراین، نام مستعار «بلیمپ» به‌راحتی قابل توجیه است.

بلیمپ‌ها یک محفظه روباز[17] بزرگ‌تر در اطراف میکروفون و فضای بیشتری بین هوای متحرک و کپسول میکروفون ایجاد می‌کنند. استفاده از یک بلیمپ با بادگیر خز مصنوعی اضافی لغزنده، آخرین سطح حفاظت از باد را اضافه می‌کند و با اعمال این اقدامات بجا، می‌توان تا 50 دسی‌بل تضعیف صدای باد را با سرعت باد بیش از شش متر در ثانیه به دست آورد. بااین‌حال، با وجود محفظه بزرگ هوای ساکن[18]، لایه فوم و مواد خز مصنوعی اطراف میکروفون، پتانسیل بیشتری برای افت فرکانس‌های بالا در ضبط وجود دارد. تقویت فرکانس‌های بالا در پس‌تولید[19] یکی از راه‌های کمک به مقابله با این اثر است.

[1] Foam windscreen
[2] Windsock
[3] windjammer
[4] Basket
[5] blimp
[6] Foam Windscreens
[7] polyurethane
[8] density
[9] open-cell
[10] polyurethane
[11] Windjammer
[12] friction
[13] Blimp
[14] mesh
[15] open-air
[16] pill
[17] open-air
[18] static air
[19] post-production

دِدکت[1]؟

چرا برای میکروفون خود به بادگیر خزدار نیاز دارید؟

اگر می‌خواهید در یک روز بادی در فضای باز، فیلم یا کلیپ‌های صوتی ضبط کنید، احتمالاً با مشکل اعوجاج صدا به دلیل نویز ناشی از وزش باد شدید مواجه شده‌اید. حتی نسیم ملایم نیز می‌تواند ضبط‌های بسیار بدی را ایجاد کند، به‌خصوص زمانی که از میکروفون بدون بادگیر استفاده می‌کنید. اگر از یک حرفه‌ای در زمینه فیلم‌برداری یا ویرایش صدا بپرسید، آن‌ها به شما خواهند گفت که حذف صدای باد پس از ضبط، سخت و یا حتی غیرممکن است؛ بنابراین عملی‌ترین و ساده‌ترین راه‌حل، استفاده از بادگیر است.

امروزه انواع مختلفی از بادگیرها[2] یا ویندماف[3] در بازار موجود است. آن‌ها در اشکال و اندازه‌های مختلف برای مطابقت با انواع میکروفون‌ها وجود دارند. اگرچه آیفون و گوپرو[4] دارای ماف‌های کوچکی هستند که به‌طور خاص برای میکروفون‌های خودشان ساخته‌شده‌اند، اما نمونه‌های بزرگ‌تر زیادی برای ضبط صدای حرفه‌ای در دسترس هستند. بیایید نگاهی به انواع مختلف بادگیرهای بزرگ‌تر برای ضبط حرفه‌ای بیندازیم.

کاورهای میکروفون دِدکت

کاهش صدای باد بدون صرف هزینه زیاد

دِدکت‌ها از خز مصنوعی سبک‌وزن برای بلوکه کردن باد استفاده می‌کنند. بااین‌حال، هیچ گربه واقعی‌ در ساخت این محصولات آسیب ندیده است؛ اما این نام مستعار به دلیل ظاهر آن‌هاست. آن‌ها فقط شبیه حیوانات مرده هستند. اگر می‌خواهید در هزینه خود صرفه‌جویی کنید، این بهترین گزینه برای شماست. مواد خزدار، صدای باد را مسدود می‌کند اما تأثیری بر نحوه دریافت صدا از میکروفون شما ندارد.

یک دِدکت با بادگیر فومی می‌تواند بادهای تا 6 متر بر ثانیه یا حدود 13 مایل در ساعت را با موفقیت بلوکه کند. بادوام‌ترین بادگیر موجود در بازار یک بلیمپ[5] میکروفون است که نام خود را از شکل قرص مانندش گرفته است. دِدکت‌ها دور بلیمپ پیچیده شده‌اند. یک قفس توخالی که میکروفون شاتون[6] را با یک محفظه باز از هوای ساکن احاطه کرده است و از آن‌ها در برابر ارتعاشات ناشی از شرایط آب و هوایی سخت، مانند بادهای شدید محافظت می‌کند. دِدکت‌ها ماف‌هایی هستند که نه‌تنها سرِ میکروفون را می‌پوشانند، بلکه بدنه میکروفون را نیز برای جلوگیری از اعوجاج صدا محصور می‌کنند. بسته به موقعیت ضبط شما، تحقیق در مورد انواع مختلف و تفاوت‌های وزن و مواد می‌تواند مفید باشد. مدل‌های دِدکت‌ها در سال‌های اخیر بسیار تغییر کردند و اغلب بسیار سبک‌تر از نسخه‌های قدیمی‌تر به نظر می‌رسند. هنگامی‌که برای خرید یک بادگیر آماده هستید، مطمئن شوید که این متغیرها را در نظر دارید تا بهترین گزینه را برای نیازهای خود داشته باشید.

[1] Deadcat
[2] windscreen
[3] wind muff
[4] GoPro
[5] blimp
[6] shotun-microphone

انواع کاور‌های میکروفون دِدکت

مزیت استفاده از دِدکت به‌عنوان بادگیر میکروفون این است که دارای «خز» مصنوعی و ساختگی است. با این کار، دریافت صدای باد کمتری در میکروفون نسبت به انواع دیگر بادگیرهای ساده وجود دارد. ضبط در فضای باز به دلیل تغییر مکرر شرایط، ممکن است دشوار باشد، اما این میکروفون‌های خزدار برای ضبط صدای تمیز در هر محیطی عالی هستند.

دو نوع متداول «دِدکت» وجود دارد که ممکن است هنگام ضبط صدا با آن‌ها روبرو شوید. این دو نوع به‌طورکلی با عناوین «دِدکت» و «دِدکیتِن»[1] نامیده می‌شوند. دِدکت یا جوراب خزی، یک بادگیر قابل جابجایی است که به کاهش صدا کمک می‌کند.

هنگام فیلم‌برداری، ترجیح داده می‌شود تا حد امکان از بادگیر بلیمپ بالون[2]‌مانند با میکروفون استفاده شود.

برخلاف بادگیرهای فومی، دِدکت‌ها محافظت فوق‌العاده‌ای در برابر باد دارند و درعین‌حال چندمنظوره هستند و روی بسیاری از انواع میکروفون‌ها قرار می‌گیرند. بادگیرهای خزدار روی انواع مختلف بادگیرهای فومی یا روی قفس باد[3] برای دسته بوم میکروفون قرار می‌گیرند. رشته‌های خز مانند یک بادگیر[4] عمل می‌کنند که جریان هوا را تغییر جهت می‌دهند. این روش حتی اصطکاک کمتری نسبت به فوم سفت ایجاد می‌کند و به اثرات آن می‌افزاید و درنتیجه نویز بیشتری روی سطح آن خنثی می‌شود.

محافظ‌های باد خزدار به‌طور قابل‌توجهی مؤثرتر از بادگیرهای فومی هستند که در خنثی کردن صدای باد، تنها 25-40 دسی‌بل، کاهش[5] را ارائه می‌دهند. با قرار دادن یک دِدکت در بالای بادگیر، می‌توان تا 50 دسی‌بل کاهش و تضعیف را ارائه داد. بسیار مهم است که فقط از محصولات با کیفیت بالا استفاده کنید، زیرا بادگیرهای خزدار با کیفیت پایین می‌توانند اثرات نامطلوبی بر کیفیت صدا داشته باشند. به‌طورمعمول، بادگیرها برای تطابق با مدل خاصی از میکروفون طراحی می‌شوند، اما می‌توانید برخی از آن‌ها را پیدا کنید که با طیف وسیعی از انواع میکروفون کار کنند.

دِدکت‌ها دو لایه دارند که به محافظت از میکروفون در برابر صداهای ناخواسته کمک می‌کند. لایه داخلی از فوم نازک ساخته شده است که توسط یک لایه خارجی از خز مصنوعی پوشیده شده است. این موضوع، به پراکندگی باد در حال حرکت در اطراف میکروفون کمک می‌کند که باعث ایجاد نویز در سطح آن می‌شود و همچنین می‌تواند منجر به اعوجاج شدید صدا شود.

هرچه مواد خز بلندتر باشد، اصطکاک هوای کمتری روی کلیپ صوتی شنیده می‌شود، زیرا باد اجازه دارد آزادانه در خز حرکت کند که انرژی جنبشی[6] آن را خنثی می‌کند. در مقابل، مواد خز کوتاه‌تر، اثر کاهش صدای کمتری خواهند داشت زیرا اصطکاک باد بیشتری در اطراف میکروفون وجود خواهد داشت. الیاف خز بلندتر به دلیل لایه اضافی برای محافظت از نویز، به بادها اجازه می‌دهند آزادانه و با مقاومت کمتری از میکروفون و روی میکروفون عبور کنند، اما بدون اینکه فرکانس‌های بالا در سیگنال از بین برود. این مورد، معمولاً کاهش صدای هوای 25 دسی‌بل با بادهای 6 متر در ثانیه را فراهم می‌کند.

برخی از بادگیرهای دِدکت طوری طراحی شده‌اند که روی بادگیر بلیمپ میکروفون‌های شاتگانی (تفنگی) به سهولت جابه‌جا شوند.

میزان نیاز عوامل فیلم‌برداری به حفاظت از باد، باید بر اساس موقعیت مکانی و نوع کار آن‌ها باشد. عواملی که عمدتاً در محیط‌های بسته کار می‌کنند، نیازهای متفاوتی نسبت به عواملی دارند که عمدتاً در فضای باز و در شرایط سخت ضبط می‌کنند. در برخی از موقعیت‌های داخلی، همچنان داشتن یک دِدکت در کیف خود می‌تواند مفید باشد تا در صورت لزوم در دسترس باشد.

[1] dead kitten
[2] zeppelin
[3] wind cage
[4] wind baffle
[5] attenuation
[6] kinetic energy

بادگیر میکروفون در مقایسه با پاپ فیلتر: چه تفاوتی دارند؟

چه در حال ضبط صدا برای ضبط‌های موسیقی و پادکست‌ها باشید، چه مستندهای خیابانی و فیلم‌ها، قطعاً به چیزی بیش از یک میکروفون نیاز دارید؛ و درحالی‌که انواع مختلفی از میکروفون‌ها وجود دارد، همیشه باید به یاد داشته باشید که یک لوازم جانبی اساسی و درعین‌حال ضروری را داشته باشید: کاور باد[1] میکروفون (بادگیر[2]). برای کمک به رفع تفاوت‌های بین بادگیر و پاپ فیلتر، ما به بررسی کاربردها و ویژگی‌های این دو پرداختیم.

کاور‌های میکروفون یا صداگیر[3]های میکروفون با نام‌های مختلفی بسته به نوع و کاربرد آن‌ها به کار می‌روند. ممکن است آن‌ها را با عناوین بادگیر میکروفون یا پاپ فیلتر، بهتر بشناسید، اگرچه این اصطلاحات، دو نوع مختلف از محصولات را توصیف می‌کنند. در ادامه به تفاوت‌های آن‌ها می‌پردازیم.

مقایسه بادگیر میکروفون با پاپ فیلتر

حفاظت میکروفون‌ها در برابر باد، اساساً دستگاه را در برابر گرفتن نویزهای مخرب محافظت می‌کند، اما آن‌ها در اشکال و اندازه‌های مختلفی وجود دارند. ما آن‌ها را به دودسته اصلی تقسیم می‌کنیم:

بادگیر[4]ها:

هنگام تصمیم‌گیری بین بادگیر میکروفون در مقابل پاپ فیلتر، ویژگی‌های زیادی وجود دارد که باید در نظر بگیرید. به‌طور خلاصه، صفحات میکروفون[5] از برخورد بادهای شدید به میکروفون و ایجاد صدای ناخواسته جلوگیری می‌کند. آن‌ها به‌ویژه هنگامی‌که در حال ضبط در فضای باز هستید و می‌خواهید صدای محیط[6] را با اعوجاج و تغییرات کم ضبط کنید مفید هستند.

به‌عنوان‌مثال، شما در حال فیلم‌برداری در ساحل هستید و می‌خواهید صدای امواج را ضبط کنید، اما لزوماً نمی‌خواهید باد صدای شما را تغییر دهد یا بر صدای بازیگرانتان کنترل داشته باشد. در این صورت، قطعاً به یک صفحه میکروفون که به شکلی به پایه میکروفون یا میکروفون بوم[7] شما اضافه شده، نیاز خواهید داشت.

آیا برای میکروفون خود به بادگیر نیاز دارم؟

ما همیشه با این سؤال مواجه می‌شویم: «آیا پاپ فیلترها واقعاً ضروری هستند؟ آیا واقعاً برای ضبط قابل‌قبول به بادگیر نیاز دارم؟» پاسخ صادقانه این است: «بستگی دارد.»

اگر صدای ضبط‌شده شما تحت تأثیر باد یا نویز با منشأ بیرونی قرار نگرفت، لزوماً به بادگیر میکروفون «نیاز» ندارید. اگرچه معمولاً بهتر است آمادگی داشته باشید. در صورت تغییر شرایط، حداقل، یک بادگیر میکروفون را در وسایل موردنیاز خود نگه‌دارید.

همین امر اساساً در مورد پاپ فیلتر صدق می‌کند. اگر خواننده شما تکنیک فوق‌العاده‌ای دارد و فاصله ایمن با کپسول را حفظ می‌کند، می‌توانید از استفاده فیلتر یا پوشش میکروفون چشم‌پوشی کنید. بااین‌حال، توجه داشته باشید که برخی از «صداهای انفجاری»[8] به‌طور طبیعی ایجاد می‌شوند، اما می‌توانید بعداً به‌صورت دستی تأثیر آن‌ها را ویرایش کنید.

پاپ فیلتر[9]ها:

از طرف دیگر، پاپ فیلترها یا صفحات پاپ، بیشتر در فضای بسته و برای بهبود کیفیت صدای ضبط‌شده شما استفاده می‌شود. به جای پوشاندن میکروفون، آن‌ها کوچک‌تر هستند و اغلب در فاصله ایمن بین سمت ضبط میکروفون و گوینده قرار می‌گیرند.

توری فلزی یا نرم و جوراب مانند پاپ‌فیلتر برای حداکثر شفافیت و درعین‌حال کاهش صداهای پاپ[10] یا انفجاری (پ، ب، ت، ک، ج، د) هنگام آواز خواندن یا صحبت کردن، طراحی شده است. با محافظت از امواج تنفسی[11]، صدایی مانند تف کردن به داخل میکروفون نخواهید داشت. فیلترهای پاپ نیز در اشکال مختلفی (معمولاً دایره‌ای یا مستطیل منحنی) وجود دارند، اما اساساً به یک شکل عمل می‌کنند. مواد مشبک نازک‌تر، صداهای با فرکانس بالای بیشتری را نسبت به پوشش‌های فومی عبور می‌دهند و همین موضوع، آن را برای ضبط پادکست‌ها، مصاحبه‌ها و صداهای آوازخوانی ایدئال می‌سازد.

می‌توانید لیست ما از برخی از بهترین بادگیرهای میکروفون را در این صفحه بیابید.

کدام بهتر است: پاپ فیلتر در مقایسه با بادگیر؟

هنگامی‌که تصمیم می‌گیرید از بادگیر یا پاپ‌فیلتر استفاده کنید، قبل از هر چیز وضعیت را در نظر بگیرید. این خیلی مهم نیست که یکی از دیگری بهتر باشد، بلکه هرکدام تلاش می‌کنند تا یکپارچگی ضبط را تحت شرایط مختلف حفظ کنند.

یک پاپ‌فیلتر، در استودیو، زمانی که در یک محیط کنترل‌شده قرار دارید (به‌طور ایدئال، محیط آکوستیک) بهترین خدمات را به شما خواهد داد. فیلترهای پاپ، به پخش بخشی از انرژی آکوستیک پشت صداهای انفجاری کمک می‌کنند که به صدای ضبط‌شده تمیزی که نیاز به ویرایش کمتری دارد، کمک می‌کند. فیلترهای پاپ، معمولاً به پایه میکروفون[12] متصل می‌شوند و از نایلون[13] یا فلز ساخته می‌شوند.

در مقابل، بادگیرهای میکروفون عمدتاً در فضای باز هنگام ضبط در لوکیشن فیلم، تلویزیون و پخش زنده برنامه استفاده می‌شوند. همان‌طور که از نام آن پیداست، تأثیر باد و آمبیانس[14] فضای باز را در خراب کردن ضبط به حداقل می‌رسانند. بادگیرهای میکروفون نوعی پوشش میکروفون هستند که آن را احاطه می‌کنند، مانند نمونه آن در میکروفون شاتگان[15] (تفنگی) و از فوم یا خز مصنوعی ساخته‌شده‌اند.

برای خلاصه کردن اینکه آیا باید از بادگیر یا فیلتر پاپ استفاده کنید، به یاد داشته باشید که بادگیرها در بیرون و فضای باز و فیلترهای پاپ در داخل و فضای بسته بهترین هستند.

بادگیرهای کاهش نویز باد نگاره‌گر

بادگیرهای میکروفون به نمادهای مخفی دنیای رسانه تبدیل شده است. بادگیرهای میکروفون بلند، باریک، کوچک، گرد، چهار یا سه وجهی رنگارنگ یا خزدار برای مصاحبه‌های تلویزیونی و گزارش‌های خبری شناخته‌شده هستند.

بادگیرها به‌عنوان ابزار قدرت عمل می‌کنند زیرا برندها و کانال‌ها به‌راحتی از طریق آن‌ها قابل‌تشخیص هستند.

بادگیرهای فومی روی میکروفون ایستگاه‌های تلویزیونی و رادیویی، داستان هیجان‌انگیزی را در مورد ارتباط بین طراحی و جامعه بیان می‌کنند.

درواقع، بادگیرها برای جلوگیری از نویزهای هوا در میکروفون یا حداقل، اطمینان از عدم شنیدن صدای ناخوشایند پاپ[16] است که وقتی افراد صداهایی مانند «پ» را به‌طور نادرست تلفظ می‌کنند، روی می‌دهد.

به همین دلیل است که برخی بادگیر[17] را بادگیر نمی‌نامند، بلکه به آن محافظ پاپ یا پاپ می‌گویند.

[1] wind cover
[2] windscreen
[3] muffler
[4] Windscreen
[5] microphone screens
[6] ambient noise
[7] boom mic
[8] plosives
[9] pop filter
[10] popping sounds
[11] breath blasts
[12] microphone stand
[13] nylon
[14] ambience
[15] shotgun
[16] popping noise
[17] wind deflector

سؤالات متداول

چرا میکروفون‌ها فوم دارند؟

فوم اطراف میکروفون‌ها را بادگیر می‌گویند. این بادگیر، از میکروفون در برابر صدای باد و حرکت هوا محافظت می‌کند. وزش باد یا تنفس می‌تواند باعث ایجاد صدای بلند پاپ در سیگنال صوتی شود.

چه زمانی از بادگیر استفاده کنیم؟

ضبط در فضای باز، شرایط غیرقابل‌پیش‌بینی را به وجود می‌آورد. آب‌وهوا می‌تواند تغییر کند و داشتن ابزار مناسب برای غلبه بر موانعی که ممکن است در فضای باز وجود داشته باشد، مهم است. بادگیر برای ضبط در فضای باز ضروری است.

حتی در فضای بسته و داخل ساختمان، باد می‌تواند مشکل‌ساز باشد. سیستم‌های گرمایش و تهویه مطبوع می‌توانند صدا ایجاد کنند یا افراد می‌توانند باعث حرکت هوا شوند.

اگر در فضای بسته ضبط می‌کنید، میکروفون را نزدیک هیچ منبع هوای متحرکی[1] قرار ندهید. برای بادهای غیرمنتظره‌ای که ممکن است در فضای بسته رخ دهد، می‌توانید از بادگیر فوم به‌عنوان یک طرح اطمینان‌بخش استفاده کنید.

بادگیر، وسیله‌ای است که برای محافظت از میکروفون در برابر صدای باد و همچنین آسیب فیزیکی استفاده می‌شود.

اگر میکروفون در حین استفاده جابه‌جا می‌شود، استفاده از بادگیر ضروری است، زیرا حرکت باد از کنار میکروفون ثابت با میکروفونی که در هوای ساکن حرکت می‌کند تفاوتی ندارد.

بادگیرها نیز در جلوگیری از صداهای «پی-‌پاپ» در ضبط‌ها که به دلیل صحبت گوینده در فاصله نزدیک با میکروفون ایجاد می‌شود، مؤثر هستند.

بادگیرها علاوه بر عملکرد اصلی خود در کاهش صدای باد، محافظت از میکروفون‌ها را نیز به عهده دارند.

چه نوع بادگیرهایی وجود دارد؟

1. بادگیرهای فومی[2]
2. محافظ باد[3] با خز مصنوعی یا ویندجَمر[4]
3. بسکت[5] یا بلیمپ[6]‌ها

کدام بادگیر را انتخاب کنیم؟

1. نوع و اندازه میکروفون

به‌منظور کاهش مؤثر صدای باد و محافظت از میکروفون خود، مهم است که بادگیری را انتخاب کنید که به‌طور محکم روی میکروفون قرار گیرد و نقاط نشتی[7] احتمالی را ببندد. این موضوع به جلوگیری از اختلال هوا در صدای میکروفون کمک می‌کند.

میکروفون‌های دستی[8] معمولاً با استفاده از بادگیرهای فومی یونیورسال، قابل محافظت هستند، اما مطمئن شوید که به‌طور کامل تمامی درگاه‌ها یا منافذ روی گریل میکروفون را پوشش می‌دهد.

می‌توان بادگیرهای یونیورسال را پیدا کرد که روی میکروفون‌های خازنی دیافراگمی بزرگ و کوچک استفاده شود.

2. تضعیف نویز[9]

تضعیف یا کاهش[10] نویز مهم‌ترین عامل است. میکروفون‌های جهت‌دار[11] مستعد نویز باد هستند. به این دلایل، هنگام استفاده از میکروفون شاتگان، باید یک ویندجَمر خزدار یا یک بسکت انتخاب کنید.

این نوع بادگیرها، محافظت قابل‌توجه بیشتری ارائه می‌دهند و این اطمینان را حاصل می‌کنند که کل ضبط خراب نمی‌شود.

3. شفافیت صوتی[12]

بین تضعیف نویز و افت فرکانس بالا تعادل و موازنه وجود دارد. به‌طورکلی، شفافیت صوتی با افزودن لایه‌های بیشتر کاهش می‌یابد.

چه زمانی باید بادگیر میکروفون را تعویض کنیم؟

بادگیر، یک پوشش محافظ برای میکروفون است که به کاهش صدای باد و محافظت از میکروفون در برابر آسیب فیزیکی کمک می‌کند.

بااین‌حال، با گذشت زمان، بادگیرها کهنه می‌شود، شروع به گرد گرفتن می‌کند و تکه‌های بادگیر می‌توانند داخل میکروفون راه پیدا کنند و باعث اختلال در عملکرد شوند. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراءبنفش، عمر بادگیر را کوتاه می‌کند.

به این دلایل، توصیه می‌شود هر چند سال یک‌بار بادگیر میکروفون خود را تعویض کنید تا از عملکرد بهینه و محافظت از میکروفون خود اطمینان حاصل کنید.

چگونه باید بادگیر را تمیز کنیم؟

برای تمیز کردن بادگیر، می‌توان آن را در محلول آب گرم و صابون شست، در آب تمیز آبکشی کرد، تکان داده تا قطرات آب جدا شود و گذاشت یک شب در معرض هوا خشک شود.

یک بادگیر تمیز نه‌تنها ظاهر بهتری دارد، بلکه عملکرد بهتری در حفظ گریل میکروفون از آلودگی‌هایی مانند روغن و کثیفی روی پوست دارد. تمیز نگه‌داشتن بادگیر برای حفظ بهترین عملکرد و ظاهر میکروفون شما بسیار مهم است.

سؤالات متداول درباره انتخاب بادگیر میکروفون